van de Drentse schrieftaofel Kinderpraot

van de Drentse schrieftaofel Kinderpraot
Van de Drentse schrieftaofel
Door ALI BRALS-LUINGE

Kinderpraot

Juf vertelt op zundagschoel over de plaogen van Egypte. Het giet over de sprinkhaonenploag. “Dat is hiel arg”, zegt juf, “want alles wordt opvreten, zodat er hielemaol gien eten overblif veur de mènsen”. “Vin ik stom”, zeg Johan. “Wat vind jij stom, jongen”, vrag juf. “Eigen schuld, moet ze maor sproeien, gaot ze wel dood”.

Klein Rikie giet met hen de kerk. ‘t Is de eerste keer.

Zolang domnie an ‘t woord is, hef ze wel ofleiding al zit ze now en dan wel een beet ie hèn en weer te dreien. As domnie dan de handen volt en veurgiet in een stil ge bed, kik Rikie us rond, stut mamma an en zeg: “Storing”

Opa is overleden en klein Albert hef kennelijk een vrômde veurstelling van begraoven wezen. Dat blik as zien aander opa op zekere dag de aole lienpaolen oet de grond wil haolen um er neijen weer in te zetten.

De aolen zit vaaster as opa denkt. Hij scheurt en ropt en stent, waorp ‘t jongkie zeg: “Wilt ze er niet oet, opa? “Nee, mien jong”. “Ik weet wel hoe dat komp”.
“Ja, aander opa holt ze an de underkaant vast, denk ik”.

Klein Jakob vaalt met zien fietsie. Zien knie dôt zeer. Hij reert zien best. Henkie stiet er bij, kik wat sneu en zeg medeliedig: “Stil maor Jakob, gao maor even met hen mien hoes, dan holt mam de foetsie-stift er ven over en dan is ‘t weer klaor”.

Zul poesten tegenwoordig ok nog helpen.
In de hof, bij een boerderij, lop een koe met een dek op. Er zal wel wat an mankeren. Komt een paor kleuterties langs. Zeg de ien tegen de aander: “Kiek, daor lop een overdekte koe”.

Janneman heft de punt va de potlood. Hij stapt er me op juf of. Juf hef het op da moment slim drok met ee paor aandere kinder, die d sommegies niet snapt “Even geduld”, zeg ze tege Janneman, “juf zal je z helpen”. Ze verget ‘t jongkie hielemaol en die denkl op een gegeven moment

“‘k Zal er maor us weer met hèn gaon”. Dan zeg juf: “Och jongen, loop jij nog steeds met je potlood te zeulen”? “Nee”, zeg ‘t jongkie “ik heb er ok al een poosie met zeten”.

“Mam, wanneer bin ik ge 12 janneworie, mien jong”. “Ok toevallig”. “O ja? Hoe dat zo”? “PreCies op mien verjaordag”

Een klein wichie zeg tegel de buurvrouw: “Ik denk dat jij eerder dood gaot dal ik”. Buurvrouw: “Ja, da denk ik ok, maor waorun dan”? “Jij bint al Old en il nog bijna nej”.