Wij wordt stil slaot de ogen terneer D.v.h.N. 01-12-2009

Wij wordt stil slaot de ogen terneer D.v.h.N. 01-12-2009

Wij wordt stil, slaot de ogen

Eerder deze maand overleed de Drentse schrijfsterAli. Ùals-Luinge. De krant besteedde daar al enige aandacht aan en komt er vandaag op deze pagina nog eens uitvoeriger op terug, met onder meer een mooi gedicht uit het werk van Ali Brals-Luinge. Let ook op de foto — met naast Ali Brals een aantal eveneens nog jeugdige(r) schrievers. De tekst is van Abel Darwinkel van het Huus van de Taol en medewerker van deze pagina.

A li Brals-Luinge, Drèents schriefster, is 13 november 2009 oet de tied kommen. Zij hef verscheiden dicht- en verhaolenbundels schreven en boetendes was zij lid van de eerste Drèentse spellingkemissie die in de jaoren 80 een omciële spelling veur het Drèents ontwikkeld hef. Ali Brals-Luinge is in Grol geboren en daor ok opgruid. Nao heur trouwen is zij verhoesd naor Westervelde waor heur man hoofd wôr van de legere schooul. De meester en de juffer vervulden een centraole rol in ‘t dorpsleven. In de jaoren ’50 begon ze te schrieven in ‘t Drèents. Ze hef toen een pries wonnen in een verhaolenwedstried van Radio Noord. Het schrieven in de streektaol bracht heur in contact met aandere Drèentse schrievers en organisaties, zoas De Schrieverskring en Oeze Volk en veur dat maondblad hef ze heeil wat stukkies anleverd. In de dialectrubriek ‘Van de Drentse schrieftaofel’ in de Drentse en Asser Courant
stunden ok geregeld stukkies van heur. Wieder hef ze veur schooulen, gemeeinten en vereeinings een koppel revues schreven, mor ze is toch veural bekend van heur veurdrachten, In 35 jaor hef ze der meer as 3000 holden in Noord-en Oost-Nederland.

van Freeislaand tot an Gelderland an toou. Een keur oet die veurdrachten is in 1975 oetkommen met as titel En toen, en toen. . . gutige gezegden oet mondties van smorkies, prugelies en porkies. Der kwamen dreei opvolgers van dizze bundel: En toen… zag ik in 1977, Kiek us mam, ‘t regent ktummels in 1981, en ‘t Is mor hoe je ‘t bekiekt in 1984. In heur leste bundel Allien en toch wieder oet 1988 vertelt de schriefster over de zeeikte en ‘t oet de tied kommen van heur man Albertus Brals. De Drèentse taolwereld zal Ali Brals-Luinge missen.
Wij hebben het gedicht Veurjaor oetkozen oet de bundel ‘t Is mor hoe je ‘t bekiekt.

Veurjaor
Grauw is het bos nog
en gries bint de velden.
‘t Is stil.
Zo stil,
net of er nao de barre winter
niks meer an ‘t gruien wil.
Kaol bint de bomen
en dood liekt het gras. .
Zo dood,
zo dood.
net of ‘t aaid zo zal blieven
op wal en in sloot
Mor dan komp de zun weer
met wondere machten
gef aal wat zo dood leek
Opnei weer de krachten
te leven.
Het liekt of de grond er van
trilt.
Het liekt of de boomknoppies
oes toeroepen wilt:
“Wij bint weer verlôst oet de
donkere cel!
Hé mèensken, ‘t wordt veurjaor,
Toe ziej dat nou wel!”
Daor staot weer de bomen
in ‘t zaacht gruun te pronken.
Daorunder de bloempies
te wuiven, te lonken.
En wij?
Wij wordt stil,
slaot de ogen
terneer
En dankt veur het wonder.
Het komp ieder jaor weer!

Encyclopedie van Drenthe