Zoerkieker November 2007

Zoerkieker November 2007

Zoerkieker

Ditmaol wi’k ‘t ies even over mijzôlf hebben. Ik moet namelijk neudig even wat oetleggen.
Van ien september of is aal aovends Jasbuus vo/ Drents op TV Drenthe te zien. Vlak veur half acht vertelt mien collega Abel Darwinkel of undergetiekende in ‘t kort wat snipsnaorderijen over de streektaol. Het duurt maor umdebij anderhalve minuut, maor het wordt wal elk uur herhaald; de hiele aovend en nacht deur.
Regelmaotig krieg wij reactie op het pregram. Aj met de snoet op tillevisie komt, kuj dat verwachten en daor is ok niks mis met. Ik krieg nogal ies te heuren, da’k zo zoer in de camera kiek. Dat is niet nei veur mij. Da’k zoer kiek, is mien hiele leven al tegen mij zegd. Het vertelt niks over mien karakter, maor mien kop giet nou ienmaol makkelk in die stand staon. Hoe of dat komt, wi’k je hierunder even oetstukken. Daj der weet van hebt.

Ik kom oet Oring. Ik bin grootbracht op een olderwetse, maor ok Olde boerderij. Zu’n typische Olde, maor ok olderwetse Drèentse boerderij. Met opa en opoe an de iene kaant en dochter (mien moe dus) met heur gezin an de aandere kaant. Dat was hiel veilig, hiel lieflijk, hiel idyllisch. Een bult ruumte urn te ramenten, hutten te bouwen, je eigen TT-baan an te leggen, Ajax-Feijenoord nao te speulen, met je buurwichie het heui in te duken enzowieder.
Zat ruumte dus rondum die Olde, olderwetse, Drèentse boerderij. En zo’n ruumte mot opvuld worden.
Nou hadden mien Olde 1u, maor meer nog mien opa en opoe de vrumde, ik mag wal zeggen excentrieke gewoonte in die open ruumtes rabarberplanten hen te zetten. En nogmaols der was veul ruumte. Ergo: veul rabarberplanten. En van die veule rabarberplanten meuk mien opoe rabarbermoes. Veul rabarbermoes.
Allén maor rabarbermoes.
De Reformatie hef an de rabarbermoes ok niet veul goed daon.
In plaots van het vrolijke katholicisme met Wein, Weib und Gesang is in Oring het calvinisme der in ramd. Direct gevolg daorvan: weinig suker in de rabarbermoes. De mond en aandere lichaamsdielen waor je ‘t nooit van verwachten zulden, trekt mij nog krom al k deran denk. Maor je mussen je bord leeg eten! Hielemaol!!!!

Meer as virtig jaor nao dato krieg ik bij tieden nog opmarkings van mensen da’k zo zoer kiek, benaom a’k mij concentreer. Je weet de oorzaok nou: te veul rabarbermoes in mien jeugd.

Jan Germs, oktober 07