Moi!

As dochter van een Noord-Drèentse moe en een Zuudoost-Drèentse va gruide ik op op een boerderij in Veenoord. Het Drèents kreeg ik met de paplepel ingeuten, maor wal op verschillende menieren. Het was een beetie van beide kaanten wat, zodat kinder op schoel soms tegen mij zeden ‘wat praot jij raar!’. Vernuumd naor mien oma kreeg ik de naam Marchien, een nou wat olderwetse naam. Teminnen, ik zie niet meer dat er tegenwoordig nog wichies met die naam geboren wordt.

Sinds febrewari 2021 bin’k met pensioen, naoda’k meer as 45 jaor  bij de Bibliotheek Emmen warkt heb. Nao de opleiding tot bibliothecaris begunde ik hier as een soort van jongste bediende. En nao zu’n beetie alle functies te hebben daon, eindigde ik as directeur-bestuurder van dit prachtige bedrief.

Samen met mien Friese man Wytse woon ik met veul plezier in Emmen; de kinder bint allemaol groot en de deur uut. An oeze kleinzeun hew veul aordigheid.

Mien moedertaol draag ik een warm hart toe, het vuult vertrouwd. Streektaol praoten gef kleur an mèensen en daor hol ik van. Zo vind ik het woord vernuvern een schier Drèents woord.

Sinds augustus 2021 zit ik in het bestuur van het Huus van de Taol en ik hoop dat ik hier wat zinnigs an bijdragen kan. Daormet kan ik mij mooi vernuvern.