A moi, mijn naam is Bert Rossing. Geboren in 1965 in Vries als één van een tweeling. Mijn vader komt uit Y (Yde) en mijn moeder uit Eel (Eelde). Mijn Drents heb ik van mijn moeder en mijn ooms en tantes geleerd. Mijn vader sprak Nederlands met ons.

Ik werk met veel plezier bij een bedrijf dat de Drentse cultuur stimuleert. Ik heb 17 jaar bij RTV Drenthe gewerkt en daarna ook nog eens dik vier jaar bij het Drents Museum. Het Huus van de Taol is een mooi vervolg daarop.

Ik ben hier uitgever bij ‘Het Drentse Boek’ geworden. Verder ben ik eindredacteur van ons tijdschrift ‘Zinnig’ en ben ik druk met social media, de nieuwsbrief, Roet, persberichten, de website, Huusvrienden-acties, de muziekwerkgroep, eenakterfestival ‘Kört & Goed’, Taal an Taofel en nog veel meer.

Wanneer je Drents praat, dan voelt het meteen zo eigen. Alsof iedereen familie van elkaar is. In de jaren ’70 en ’80 heb ik nog een tijdje op de Veluwe gewoond. Daar was het precies hetzelfde. Het woord Nedersaksisch had ik in die tijd nog nooit van gehoord, maar de mensen die Veluws tegen me spraken stonden net een beetje dichter bij me.

Taal is een mooi ding. Ik hou van muziek in welke taal dan ook. Als fan van het songfestival heb ik vaak naar bijzondere talen geluisterd. Naar het Fins en Portugees bijvoorbeeld. Je verstaat er niks van, maar de klanken van hun taal zijn heel herkenbaar. Prachtig!

De laatste jaren hoor ik om mij heen veel Fries, omdat mijn kerel in Friesland woont. Ook een mooie taal.

‘Naoberschap’ vind ik heel belangrijk. Respect ligt er dicht naast. Maar de mooiste uitdrukking vind ik nog steeds: “Ach schiet!”. Dat zei mijn oma regelmatig. De ene keer om een discussie voor te zijn. De andere keer om haar mening te geven.