Aagje Blink

Aagje Blink-Lindeman is in 1951 in Emmen geboren en gruide daor ok op.

Aagje Blink (1951)

Nao dartig jaor in Oring (Odoorn) woond te hebben is ze in 2020 weerum verhoesd naor Emmen. Veurdat ze met pensioen gung, warkte Aagje Blink-Lindeman in de gezondheidszörg (vaatdiagnostisch laborant in het Scheperziekenhoes in Emmen). Zie was ok spreker op begrafenissen en crematies.

Met heur allereerste verhaal in het Drents, Watte(n), wun ze in 2005 metien een daarde pries bij een schriefwedstried van het Huus van de Taol. Daornao weur ze actief lid van de schriefgroep Schriefwark en bleef ze zuch u.a. deur het volgen van workshops ontwikkeln as schriever. In 2009 stun der veur het eerst een gedicht van Aagje Blink-Lindeman in Roet. Der stiet ok wark van heur in Maandewark/Oeze Volk, Zinnig en het Dagblad van het Noorden (in de rubriek Sjarlefrans, die in het veurjaor van 2020 ter ziele gaon is).
In verschillende verzamelbundels is wark van Aagje Blink-Lindeman opnummen.

Samen met H.J. Lesschen, M. van Raalte en K. Mol hef ze in 2014 de bundel As het er toe döt samensteld, waorin spreuken en gedichten staot die bij starfgevallen te gebroeken bint.

In november 2019 kwam van Aagje Blink-Lindeman de bundel Elkien mankeert wal wat oet met verhalen en columns. Vaak giet het in dit boek over de zwaore kaant van het leven, maor humor en zölfspot bint ok zeker te vinden.

In september 2022 kwam heur roman Verleuren oet. Het boek vertelt het verhaol van een tiener die heur mamme van d’ien op d’aandere dag kwietraakt.

Aagje Blink-Lindeman is vrijwilliger bij het Huus van de Taol. Zie is taolvrijwilliger en docent Drents.

Boekpublicaties:

  • As het er toe döt (2014, samensteld samen met H.J. Lesschen, M. van Raalte en K. Mol);
  • Elkien mankeert wal wat (2019).
  • Verleuren (2022)

 

Oet het wark van Aagje Blink-Lindeman

 

Dichterbij 

Het tinggeluud van ‘Fasten your seatbelts’ maakt Janna wakker. Ze is toch even indommeld. Nog een minuut of tien veur ze landen zal op Faro. Tot zo wied hef ze zuch best red. Nou nog een auto zien te huren en dan op weg naor het vekansieadres in Laos. Ze hoopt dat der ien met een navigatiesysteem te kriegen is.

Een half uurtie later is ze op de grote parkeerplaots van het vliegveld op zuuk naor het parkeervak waor het bussie staon möt dat heur naor het autoverhuurbedrief bringen zal. Ze vindt het niet zo gauw en even slat de angst heur um het hart. Heur koffer rolt zwaor en het zweet brek heur oet, maor ze wet zuch te bedappern. De vrundelijke verhuurder begrep heur geliek as ze een briefie under zien neus drukt en toetst veur heur het vekansieadres alvast in. As ze de kleine Panda start, vuult Janna zuch best een beetie groots.

Ze hef een prachtig appartement, hier is best te weden! Ze pakt heur tillefoon oet de tas en zet hum weer an. Wat een WhatsApp berichten! Even twiefelt ze of zij ze toch niet beantwoorden zal, maor nemp zuch veur: ofspraok is ofspraok, as tieken van leven dagelijks enkelt een opsteuken doempie naor Gradus en Jelle, heur zeun.

Aanderdaags trakteert ze zuchzölf op een rit naor Kaap St.Vincent.
De gesprekken veurige week met Gradus en Jelle spookt heur onderweg vanneis deur de kop.
‘Ik wil graag met je met,’ zee Gradus, ‘samen wakker worden, lekker eten en drinken en dingen ontdekken, geweldig liekt mij dat.’
‘Nee, Gradus, ik wil der beslist even allent tussenoet. En maak je gien zörgen, ik red mij wel. Ik heb de leste jaoren wal veur hietere vuren staon.’
Haost een beetie nustig was e hen hoes gaon.
Jelle was met stomheid slagen: ‘Of hej mij veur de gek en gaoj stiekem met die Gradus naor Portugal?’ Janna har de scholders ophaald en er het zwiegen toedaon.
Ze wet nou wal hoe of e tegenover Gradus stiet. Dat heur kind loyaal aan zien pa is, kan ze best begriepen. Maor hij kan heur dizze neie levensgezel ok van harte gunnen nao al die jaoren van zörg veur Herman, toch? Ze schudt heur heufd, even niet prakkezeren.
Iniens valt heur wat op: wat een eibernesten zit der hier! Was dat jaoren leden ok al zo west, toen ze hier met Herman was? Eibers, symbool veur jong leven, een nei begun. Zie voert zölfs heur olden as die dat zölf niet meer kunt, hef ze pas nog met ontroering lezen.
De wiedte van de Atlantische Oceaan döt heur goed. Even gewoonweg genieten van de netuur en van beveurbeeld een lekkere Duutse Bratwurst. Ze lacht as ze de kraam ontdekt en les wat der op stiet: ‘Letzte Bratwurst vor Amerika’

Een week later hef ze alle dörpies in de umgeving wel bekeken. Ze is al lekker bijkleurd en het is net of ze met de dag meer energie kreg. En wat ok fijn is, ze hef op een dag bij het zwembad kennis maakt met zo’n lief mèens, een vrouw van heur leeftied en ok allent.
Zo komp bij een lekker glassie wien Janna heur dilemma op taofel.
Heur neie vriendin holdt heur een spiegel veur: ‘Jij bint het zo wend om jezölf op de darde plaots de zetten. Je dient de keuning, je dient de keizer. Wordt het niet ies tied dat jij je as bevelhebber over je eigen leven opstelt?’ Ze lacht um heur eigen woorden: ‘Haha, keuning, keizer, admiraal…’
Maor dit is net het drukkertie dat Janna neudig hef!

De dag veur vertrek zit ze al vrog op het balkon op heur notebook een brief te tikken. De sproeiers die ’s nachts de mooie hoteltuun opfrist, staot zölfs nog an. Vogels vliegt of en an en zingt al dat het een lieve lust is. Hiel zacht klinkt oet een ander appartement babygeschrei. Ja, denkt ze vertederd, ok op vekansie gaot dingen as tanden kriegen gewoon deur. Of misschien hef dit kindtie wal zunnebraand oplopen. Gister har ze heur ok zölf nog weer de scholders verbraand, ‘t giet ja zo gauw hier.
Mörgenaovend is ze weer in hoes en zöt ze heur eigen kleinkinder weer. Ze beslist: dan geef ik Jelle dizze brief.

Ze schref dat ze rekening met zien gevulens holden wil en hum de tied geven zal an het idee te wennen dat ze met Gradus samenwonen giet. Ze zöcht zörgvuldig naor woorden, want ze wil Jelle beslist niet het gevuul geven dat hij zien mamme’s geluk in de weg stiet. Daorum keus ze der ok veur de gevuligheden op te schrieven; dat giet heur makkelijker of. Ze les de brief nog een keer over en slat hum op.
Dan begunt ze an de brief veur Gradus. Ze vertelt hum dat zij graag samen met hum old worden wil, maor ok dat zij vindt daj as moeder rekenschap te holden hebt met je kind, ok al is dat kind volwassen. En dat zij hoopt en verwacht dat hij – as e het warkelijk goed met heur mient – rekenschap holdt met heur. Dat e nog wat langer geduld hebben möt en heur niet aal achter de broek zitten zal.
Zo, wat gef dit een goed gevuul!
Bij de receptie vrag ze of ze de brieven oetprinten mag. Tuurlijk mag dat.

Met een licht gemoed reist ze de volgende dag weerom naor hoes, de brieven in de handtas. Wat een verschil met tien dagen leden, toen ze eigenlijk op de vlucht was. Ze mus wied weg um dichterbij zuchzölf kommen te kunnen.
Um even nao zessen komp ze op Schiphol an.
En dan slat heur hart een slag over van geluk. Ze bint der! Gradus en Jelle, allebei! Daor, achter het glas. De ien met rozen en de ander met een ballon met ‘welkom thuis’.
Ze hebt heur nog niet ontdekt, maor Janna zöt ze samen lachen en praoten, scholder an scholder.

Veur ze met zien drieën in de auto van Jelle ofreist, giet Janna nog even naor de wc. Ze huuft niet iens, maor möt toch neudig wat kwiet

(dit verhaal hef in de Zinnig staon en stiet ok in ‘Alles wat hier wortel schiet’)

Beter bed

van rug op lief, van lief op zied
op zuuk naoj gladde vel
mien waarme haand die vindt je niet,
de kilte vuul ik wel

ik aai, ik striek, ik klaauw bezied,
ervaoren in het spel
kom overeind, het wordt nou tied
da’k mij niet langer kwel

je zachte vracht is niet zo wied,
naost ‘t berre vin’k je wél
ik vlij ‘t satien weer in mien zied,
slaop wieder binnen een tel

Te nao

van kindsbeen of verweven,
vierden ze de kruuspunten van ‘t leven,
maor kwamen ‘nkander nooit te nao

ziekte, dood en aander leed
weur extra andacht an besteed,
maor kwamen ‘nkander nooit te nao.

nou zien leven is verstreken
zit e heur zo under ’t vel
te laot is daor het zek’re weten:
hij wás het, ja, hij was het wél

Dit gedicht hef in Roet staon.