Max Douwes

Max Douwes is in 1923 geboren op De Zietak, dat in 't Nederlands Klijndijk nuumd wordt.

Max Douwes (1923-1998)

Hie gung der hen de legere schoel, waor zien pap meester van de daarde en veerde klas was en zien mam juffer van de eerste twee klassen. Nao de legere schoel gung e naor de HBS in Coevern.

As student hef e in de oorlog weigerd um de haand te zetten under de zogenuumde loyaliteitsverklaring. Hie is toen underdeuken in ’t ziekenhoes van Emmen, waor e de dagen deurkwam met schrieven en dammen. Later zul e nog veul over dizze denksport publiceren. Tonny van der Veen van Radio Omroep Noord (RON), die Max kende van de HBS in Coevern, hef hum èend jaoren virtig naor het Drents programma van de RON haald.

Max Douwes hef veur de RON de zwarvende harmonicaspeuler Mans Tierelier bedacht. Hie verzun der een hiel dörp bij met figuren as Klein Rieksie, Ol’ Domnee en Jans Druppien die overal in ’t noorden slim populair worden bint. Een stuk of wat van die radioverhalen bint in 1972 in druk verschenen as Mans Tierelier löp met zien dweellocht deur Drenthe. Vertellings oet het Drents Programma van de Regionale Omroep Noord en Oost. In 1985 kwam der een tweede, oetgebreidere druk oet. In 1988 verscheen bij Kok in Kampen nog een maol een neie bundel met verhalen. Ok bij een aander Drents programma, Bej de scheerbaos, was Douwes betrökken.

In 1952 is Douwes in dienst kommen bij de NCRV, maor hie bleef metwarken an de Drentse programma’s van de RON en de RONO. Bij de NCRV was Max Douwes u.a. de regisseur van de bekende tillevisieserie Stiefbeen en Zoon.

In opdracht van de RONO hertaold’e ’t Neie testament in het Drents. De Culturele Raod van Drenthe vun ’t manuscript niet klaor veur publicatie.  In 2006 is de Drentse tekst van het neie testament van Max Douwes naokeken deur Jennie Lambers-Niers en Frits Rosenbaum van de warkgroep Drentstaolige kerkdiensten van Stichting Drentse Taol en in april 2007 hef Stichting Het Drentse Boek het oetgeven. Op 26 april van dat jaor is het in de kerk van Oring prissenteerd.

In 1988 is ’t evangelie volgens Mattheüs oetgeven met de titel De goeie tieding. Naor de beschrieving van Mattheüs.

In 1975 hef Max Douwes de Culturele Pries van Drenthe kregen. In 1998 is e in Hilversum oet de tied kommen.

De historische veriening Carspel Oderen hef derveur zörgd dat der in 2010 een börstbeeld van Max Douwes (van de haand van kunstenares Lia Krol oet Erichem, Gelderland) plaotst is an het oetèende van De Zietak op De Zietak (Klijndijk dus). In oktober 2013 is de buste deur bronsdieven steulen, maor op 3 juni 2016 is der een nei beeld kommen, weer van de haand van Lia Krol, maor ditmaol niet van brons. Je moet de kat ja niet op het spek binden.

Boekpublicaties:

  • Mans Tierelier löp met zien dweellocht deur Drenthe – diel 1 (1972);
  • Mans Tierelier löp met zien dweellocht deur Drenthe – diel 2 (1985);
  • De goeie tieding, naor de beschrieving van Mattheüs (1988);
  • Het Neie Testament (2006; nao tekstcontrole deur Jennie Lambers-Niers en Frits Rosenbaum).

Een keur oet het wark van Max Douwes:

Oet Mans Tierelier löp met zien dweellocht deur Drenthe:

Gedenktieken

Men kan der niet umtoe dat Ol’-Domnee oes in veul dinger de baos is. Het is unbegunnen wark um zuk te verzetten tegen wat zuk ienmaol in dat koppien vastmetseld hef, waant dat wordt deurdreven, ook al möt de underste stien bovenkommen. Maor ien ding hef hij toch nog nooit klaorspeuld : Klein-Rieksie tot maotigheid brengen in wat het borrelties drinken anbelangt. En allennig kenners weet, op wat veur lepe menieren Ol’-Domnee dat al perbeerd hef. Ieder aander zul het al lang opgeven hebben, maor hij holdt vol en bedenkt aal maor neie opzetties um Rieksie te verstrikken in netten van soberheid en maotigheid.

Maor het plan waor hij een maond of wat leen met anslepen kwam, sluug aal de veurgaonde met stukken. Hij had oes groepien bij’n kander roepen en legde het oes veur. Doe hij oetpraot was, zaten wij in spraokeloze verbaozing. “Zölf bedacht?”, vruug Zwiene-Geert ungeleuvig. Ol’Domnee nikde bescheiden.“Boetengewoon”, vun Harm-Jan van ’t Achterènde. “Te mooi um kaans te maken”, gromde Aorend van de Roege Bulten, wel al te veul met Rieksie optrökken hef um dienangaonde nog illusies over te hebben.
Maor de tweeling Matthias en Tobias, wel nog maor begunners zint in de Rieksiologie, wolden van gien bezwaoren weten. “As hij hiér niet intrapt …”, zee Matthias. “… dan trapt hij nargens meer in”, zee Tobias. Ol”Domnee was van hetzölfde gevulen, en nao ien rondtien praoten wuur het plan anneumen. Wij zulden allemaol metwarken.

Ol’Domnee luut der gien gres over gruien, waant de dag daorop was hij al bij Rieksie. Hiel officieel, in het donkere pak. Rieksie, wel krek een zwien an het voren was, wus niet wat hij der an had; maor Ol’Domnee schraopde zien hals en legde oet dat zien veziede zien worden kun as het bezuuk van een vertegenwoordiger der darpsbevolking. Jazeker. Der waren stemmen opgaon, zee Ol’Domnee, die wezen hadden op de grote verdiensten van Rieksie op allerhaande gebied en gerak wat het darp anbelangde. Rieksie nikkopde ieverig. “Dat hebt die stemmen goed zien!”, zee hij bescheiden. “Ik bin der de man niet naor um met eigen roem te koop te lopen, maor het döt mij goed dat het opmarkt wordt. Ik heb aaltieding het darpsbelang diend: Laandbouw, visserij, voedselveurziening, nuum maor op. Nee, domnee, laot wij veural de kultuur niet vergeten! Ik heb meer as iens zegd dat wij de kultuur vast in het oog holden moet. Daor kan ik wal uren, dagen, maonden, ja: jáóren aover praoten! Maor gao deur”.
Ol’Domnee gung deur. Diverse mensken hadden de wens te kennen geven dat dizze verdiensten van Rieksie vrugen, ja: schréeuwden um een zicht- en tastbaor bliek van daank: Dizze verdiensten mussen beloond worden.“O, dat is niet neudig”, zee Rieksie groot moedig. “Nou ja, as men nou met alle geweld wíl … met een krukien jonge ben ik al zat tevreden. Draank veur daank, zeg maor”.
Daor was Ol’Domnee het niet met iens. Wat was nou hielemaol een krukien jonge klaore in vergelieking met Rieksie zien weerde as figuur en as symbool? Niks; totaol niks. Um niet te zeggen: …Níks”, zee Rieksie sip; “gao deur, domnee”.
Dat was Ol’Domnee toe het hart oet grepen. Hij wol maor kört zeggen: Men had besleuten um, ter herinnering en as daank an Rieksie, en tevens as veurbield veur kommende generaosies, een staandbield op te richten. Het zul niet bizunder groot worden, vanzölf; dat pasde ok niet bij Rieksie zien bescheidenheid. Maor der was al een komitee vörmd um de beneudigde gelden bij ’n kander te kriegen. En of Rieksie daor met instemde.
Rieksie wuur vuurrood van alderaosie. Hij mus der even van zitten gaon. Doe vleug hij weer in ’t ende en zee opwunden: “De zeer grote eer die mij te beurt valt in verbaand met mien verdiensten veur het darpsleven, is een zeer grote eer die mij te beurt valt … Ik wil maor zeggen: Men hef mij miskend en verguusd, maor ik ben unversaogd wiedergaon op het lochtend pad vanwegens de zeer grote eer die mij te beurt valt…eh…en laot wij ook de kultuur niet vergeten, domnee; laot wij in vrédesnaom de kultuur niet vegeten, waant de zeer grote eer …eh… wàt krieg ik !? Wàt wordt er opricht!?!?” “Een staandbield”, zee Ol’Domnee traankiel; “althans een gedenktieken”. “Krèk !!”, kreide Rieksie;”een daod van rechtveerdiging! Maor ook een kultuurdaod! Ik bin kunstminnend en veuroetstrevend. Een abstrakt bield möt het worden – bescheiden maor gróóts!”
Hij revelde wieder doe Ol’Domnee al lang weer op straot stun.
Boeten aosem kwam hij bij oes in Jans Druppien zien kroeg anlopen. Op de riege of kregen wij alles te heuren. Hij drukde oes beweugen de haand doe hij vernam dat wij in het komitee zaten. Wij vuulden oes een betien as verraoders. In de tied die doe kwam, wuur het mannechien niet meer te genieten van verwaondheid. Het was andoenlijk um zien opschepperijen an te heuren, en te weten dat op hetzölfde moment het hiele darp der gniezend an metwarkde um hum grootscheeps in de val lopen te laoten. Zo was Zwiene-Geert doende um met haomer en breekiezer wat um te houwen in een middelgrote kei die hij op de heide vunden had. Het mus abstrakt worden, had Rieksie zegd; en Geert zul het abstrakt máken – daor kunden wij gerust op wezen.
Doe Ol’Domnee kieken kwam naor het resultaot, mus die toegeven dat Geert in alle opzichten slaagd was. Het plan was um het gedrocht wat er van de kei overbleven was, op een voetstuk te zetten. Dat voetstuk bestun dan oet een leeg benzinevat, dat Mijndert Pakdraod prachtig opschilderd had in rood, wit en blauw, um en um. Met sobere zwarte letters stun der de simpele maor diepvuulde tekst op: “VEUR RIEKSIE. OET DAANKBAORHEID”.
As men der in geleufde, was het haost nog móói ook. Op dat moment, een week véúr de onthulling, krek doe Rieksie op het toppunt van zien verwaondheid was, vun Ol’Domnee het tied worden um in te griepen, en de kroon op het wark te zetten. Hij trök zien donkere pak weer an en gung hen Rieksie.“Zo, domnee!”, mekkerde het kereltien;”ik weet wat domnee wil: Domnee komp mij een tweede staandbield anbieden. Maor dat wil ik niet! Iene is mij genog, ha ha!” Ol’Domnee lachde welwillend met. Hij zee dat hij de beeldhouwer bezöcht had, um die zien vörderings in ogenschouw te nemen. Tot zien bliedschup kun hij zeggen dat het kunstwark zo umtrent klaort was veur de onthulling, ankommen week. Het sprak vanzölf dat die onthulling deur Rieksie persoonlijk oetricht worden mus. Maor der was ién muilijkheid. Dat was te zeggen: Muilijkheid…múílijkheid … nou ja …Rieksie wuur unrustig. “Is der wat?”, vruug hij.Nou nee, niet bepaold. Of eigenlijk ook weer wál … Het was maor geliek Rieksie het opvatte … en hij kun der zölf alles an doen …
Rieksie stun langzaom op. “Zeg het”, zee hij pieperig;”ik ben op alles veurbereid “. Ol’Domnee wol der dan maor met veur de dag kommen. Der waren naomelijk stemmen opgaon maank de bevolking … “Al wéér?”, zee Rieksie rustig; “der gaot aal maor méér stemmen op ! Wat moet die stemmen nóú weer?” Die stemmen hadden der, volgens Ol’Domnee, op wezen dat het niet angung dat de man wel een sieraod, een veurbield, ja: een symbool veur het darp was … “Körtum, een man veur wel een staandbield opricht wordt”, zee Rieksie behulpzaom. Inderdaod, zee Ol’Domnee; dat zo’n man in íén, zéér veurnaom punt nog gíén veurbield was; naomelijk op het gebied van maotigheid in spies … èn …dráánk. Met naome dat leste. “Wat gef dat?”, zee Rieksie votwuiverig; “ook de grootste der groten hef zien zwakheden ! Dat maakt de figuur juust zo mèenselijk”. Daor wol Ol’Domnee niet over in debat treden Hij bepaolde zuk der toe um – naomens de bevolking – de bosschup over te brengen dat an het gedenktieken de eis an Rieksie verbunden was um zuk, van vandaag of kompliet te ontholden van starke draank. As Rieksie niet an de eis gevolg gaf, dan zul het gedenktieken alsnog ofbesteld worden moeten Rieksie wuur glunig.
“Had dat daolijk zegd !”, kefde hij; “dan haj dat hiele monument wal holden kunt! Maor nou kan ik niet meer weerum!” Inderdaod, nikde Ol’Domnee metlevend; dat had híj ook al overdacht. Rieksie hiegde zwaor. Het zwiet stiet hum in de kuif. Doe, langzaom, en met verstilde beweging, luut hij het koppien umdeel zakken. Met een schrom stemmechien flusterde hij: “De keus valt mij zwaor. Unnumelijk zwaor …” En nao een dramaotische pauze kwam der oet: “Ik kies …het staandbield…”Doodstil bleef hij zo staon. Ol’Domnee verwiederde zuk gevuulvol. Op de tonen nog wal – um het mooi te holden. Maor hij was in zien binnenste wal bliede.

Tot de grote dag an toe wuurden Matthias en Tobias um beurten as schildwachten op post zet bij Jans Druppien. Zie rapporteerden dat Rieksie daor niet binnen west was. Wal hadden zie meermaolen waorneumen dat Rieksie um het café an het zwarven was, zo nou en dan stilstaond um met hondenogen vol traonen naor binnen te kieken en de locht op te snoeven as de deur lös gung. Maor dan was hij toch weer langzaom wiedergaon. De tweeling had het er zölf haost te kwaod van kregen.
De dag van de onthulling kwam. Wij hadden der alles an organiseerd wat maor meugelijk was. Het hiele darp was op de bien en de luu van het fanfarekorps, wel ook wal van een grap holdt, waren Rieksie kommen ophaolen. Met peerd en wagen, en de meziek veurop. Mijndert Pakdraod had met zien vrachtauto het tweedielig gedenktieken van Zwiene-Geert haald en het ’s nachts nog hen de plaos bracht en deelzet: In een hoekien van de hof um de pastorie. Hij had er een mooie lap om toe hangen, die men met een koordtien wegtrekken kun. Rieksie zat op de kar as een ter dood veroordielde. Op de maot van fleurige meziek zat hij meugelijk te overdenken dat hij dommiet met íén haal an het touwchien de valbiel deelsoezen luut op zien dagelijkse borreltien-of-wat. De wagen huul stil. Rieksie klum der stokkerig of. Twee riegen jongs met vaondels stunden klaor en Rieksie luup der tuskendeur, hen het nog bedekte bield, waor het komitee en Ol’Domnee hum opwachde, met een bloem in het knoopsgat. Het hiele darp stun der um toe. Het was een angriepend gezicht. Ol’Domnee trök een papier toe de binnenbuus oet en begunde een mooie rede veur te lezen. Over de persoon van Rieksie, en de figuur van Rieksie, en de betiekenis van Rieksie. En hij bedaankte de bevolking die dit offer bracht had … “En het offer van mij dan!?, kwam Rieksie der tusken. …Bedaankde dus de bevolking die dit offer bracht had. Hij prees de maker van het bield, wel unbekend blieven wol, en die veur zien maaksel ienvoldige, an het darp ontliende elementen broekt had: Een treffende inspiraosie.
En doe neugde Ol’Domnee Rieksie oet um de onthulling plaots te doen vinden. Rieksie dee een tree hen veuren. Het wuur stil. De meziek stun klaor um lös te braanden. Rieksie trök zachies an het koord. Het benzinevat met het opschrift wuur zichtbaor. Rieksie trök wieder. Men huul de aosem in. En doe kwam de rest teveurschien. Zwiene-Geert zee later dat hij een vrömd gevuul in de maag kregen had, doe hij daor niet zien gebieldhouwde stien zag, maor instee daorvan een literskruuk jonge klaore. “Men wet dat het niet kàn, maor toch zöt men het met eigen ogen”, zee Geert letterlijk. Ol’Domnee en het komitee trökken de domst denkbaore gezichten. “En dat is ook wal te begriepen”, stukde Harm-Jan laoter oet;”waant men zöt niet iedere dag de officiële onthulling van een kruuk jonge klaore op een benzineblik – kompliet met vaondels en meziek.”
Doe de verwarring en het gelach wat ofzakt waren, muuk Rieksie anstalten um een kört woordtien te zeggen. Iederiene wuur weer stil, waant men zag onthúllingen in de muut. Maor dan wal op een aandere wieze as het komitee zuk veursteld had. Rieksie wol zuk ansluten bij de woorden van Ol’Domnee, betreffende het staandbield. Het was een mooi ontwarp, simpel, maor percies anslutend op de persoonlijkheid van degiene an wel het opdragen was. Het voetstuk met de tekst: Roeg van opzet, maor eerlijk van oetwarking. “Het bóvenstuk”- en hier pakde Rieksie de kruuk van het vat, dreide de kurk der of en reuk an de inhold – “het bovenstuk as een mooi slepen iedelstien met veule schitterende facetten, en unnúmelijk van innerlijke weerde; passend bij mien persoon en smaak. Hierveur wil ik speciaol de kunstenaor priezen as ’s werelds eerste bieldhouwer wel een gedenktieken maakt hef, wat men niet allennig zíén, maor ook prúven kan !”

En Rieksie zette het krukien an de mond, ruup straolend “Proost !”en nam veer slokken achter ’n kander. Doe beud hij Ol’Domnee de kruuk an. Die inkasseerde sportief en nam ook een slok. Het komitee volgde, en doe de inhold op was, hebt wij Rieksie op het benzinevat zet, en under meziek hen Jans Druppien zien café dragen.

Het is een groot fiest worden. Halverwege trök Ol’Domnee Rieksie an de mouw um hum te vraogen hoe lang die al weten had dat hij nept worden zul. Rieksie giebelde. “Al een week naodat domnee veur de eerste maol bij mij kwam”, zee hij; “en ik heb der bizunder veul plezier an beleefd um te zien hoe ij je allemaol oetsleufd hebt”. Hij vertelde nog dat hij in de oflopen nacht, naodat Mijndert Pakdraod het bield hen de pastorie-hof bracht had, der hen gaon was um de abstrakte kei um te ruilen veur een realistisch krukien jonge. “Um kört te gaon “, zo besleut Rieksie;”ij wolden mij néppen, maor ik heb je flèst !” Nao dizze zinrieke “bield”spraok drukde Ol’Domnee Rieksie andaon de haand en fielseteerde hum met de eerste overwinning die hij op hum, Ol’Domnee, behaald had. Rieksie hef nooit met ien woord löslaoten, wel hum de zaok verraoden hef. Maor de wieze waorop Jans Druppien zuk gedrag as wij het er in zien naobijheid over hebt, röp zwaore verdenkings op. Maor het is niet te bewiezen, vanzölf. Een dag of wat later kreeg Ol’Domnee een zwaor pakkien over de post. Doe hij het lösdaon had, kwam de deur Zwiene-Geert zo kunstig en abstrakt bewarkte vlint der oet. Met zwarte letters stun der op schilderd: “DIT IS DE STIEN DER UNWIEZEN’. Der was een brieffien bij. Daorop stun:”Ik hoop dat dizze stien domnee nog een hiele toer zwaor op de maag liggen zal. Hoogachtend: Rieksie”.
Een dag later kreeg Rieksie een zwaor pakkien weerum. Der was een brieffien insleuten, waorin stun:”Bedaankt veur de les. Ik hoop dat de inhold van dit pakkien dij nog een hiele toer licht op de maag liggen zal. Hoogachtend: Domnee.” De inhold was …..een krukien jonge.

Oet: Max Douwes – Mans Tierelier löp met zien dweellocht deur Drenthe, deel 2

De eerste brief van Paulus an de Tessalonicenzen in het Drents (oet het Neie Testament):

Tessalonicenzen 1

1.Van Paulus, Silvanus en Timoteüs. An de gemiente van de Tessalonicenzen, wel as is in God de Vaoder en de Heer Jezus Christus. Meuge genaode en vriede met je wezen!

  1. Aalgedurig daankt wij God veur je allemaol, as wij je bij oes bidden in gedaachten hebt.
  2. Zunder opholden denkt wij in het anzicht van God, oeze Vaoder, an je warkdaodig geleuf, an de muite die ij oet liefde doet en an het vastholden van je hoop op oeze Heer Jezus Christus.
  3. Broeders, God hef met je op; en zodoende weet wij dat ij oetkeuzen zint.
  4. Wij hebt je de Bliede Tieding ja niet allennig in woorden braacht, maor net zo goed in kraacht, en met de Heilige Giest, en met alles wat as in oes was. IJ wiet ja nog wal hoe as wij, umwille van je, maank je doende west zint.
  5. En ij van je kaant zint met oes achter de Heer ankommen, doe ij het Woord annneumen hebt under zwaore temptaotsie, maor met de bliedschup van de Heilige Giest.
  6. Zodoende zint ij een veurbield worden veur alle geleuvigen in Macedonië en Achaje.
  7. Waant van je oet hef de Heer zien woord klaank kregen. Niet allennig in Macedonië en Achaje, nee: Overal kwam je geleuf, dat zuk richt op God, an het locht. Wij huuft daor gien praot meer over te hebben,
  8. waant oet heur iegen vertelde men van oes hoe as wij bij je toeholden muchden en hoe as ij je van de ofgoden bekeerd hebt naor God, um dienstbaor te worden an de waarachtige en levendige God.
  9. En um, van de hiemel oet, zien Zeun in de muut te zien, wel as Hij oet de dood opstaon laoten hef: Jezus, wel as oes vrijmaakt van het oordiel oet vergramdheid, wat as te kommen stiet.

 

Tessalonicenzen 2

1.IJ weet ja zölf, broeders, dat oes wark maank je niet veur niks west is.

  1. Ok al hebt wij, geliek je bekend is, in Filippi èertiedings mishaandeling en smaod te verduren had, toch hebt wij, in oeze God, vrijmoedigheid vunden um God zien Bliede Tieding met slim gebössel an je te brengen.
  2. Oes gepreek is ja niet vanoet verkeerdigheid in de leer of unzuvere opzet, laot staon vaalsigheid.
  3. Nee: God hef oes geschikt vunden um oes de Bliede Tieding an te vetrouwen. Zodoende neemt wij het woord niet um bij de mensken in de pas te kommen, maor bij God wel as oeze haarten keurt.
  4. IJ wiet: Wij hebt nooit naor de mond praoten daon of oetwest op iegen veurdiel: God is getuge!

6.Nooit een keer waren wij der op oet um deur mensken in de heugte steuken te worden; ok al hadden wij oes as Christus zien aposteln gelden laoten kund.

  1. Maor wij hebt in vrundschap met je akkerdeerd geliek een vrouw heur kinder koestert.
  2. Wij waren zo wies met je, dat wij je niet allennig God zien Bliede Tieding brengen wolden, maor ok oes iegen leven; zo hadden wij met je opkregen.
  3. IJ hebt ja toch nog wal wiet, broeders, van oeze muite en sloverij. Um gieniene van je tot last te wezen zint wij dag en naacht in de weer west um je God zien Bliede Tieding te brengen.
  4. IJ en God ok zint getuge hoe vroom en rechtschaopen as wij bij je, geleuvigen, west zint; der vuul niet dat op te zeggen.
  5. IJ weet ja hoe as wij je as een vaoder zien iegen kinder stuk veur stuk vermaond hebt, moed inspreuken,
  6. en je anzegd hebt um te leven weerdig veur God wel as je rop naor zien iegen riek en heerlijkheid.
  7. En daorum zegt wij aalgedurig God daank, dat ij zien Woord wat as wij preekden anneumen hebt; niet as een woord van mensken, maor veur wat as het weerd is: As een woord van God. As ij geleuft dan is dat ja ok warkdaodig in je.
  8. IJ, broeders, hebt ja daon geliek God zien gemientes in Christus Jezus wel as in Judea zint, vanwiege dat ij van je volk het zölfde te verduren had hebt as zie van de Jeuden.
  9. Die hadden allerdeegs de Heer Jezus en de profieten umbraacht en achter oes heerzeten. God is niet wies met heur en zie dwarsbungelt tegen iederiene.
  10. Zodoende holdt zie oes tegen um met de heidenvolken te praoten over heur behold en vanwiege dat maakt zie aalgedurig de maot vol van heur zunden. Zo is tot in het èende de vergramdheid op heur deelkommen.
  11. Maor wij, broeders, wel as het een toer laang zunder ‘nkander stellen mussen –naor het oog maor niet naor het haart- wij hebt alle muite daon um je weer ies te zien, vanwiege oes verlaangst naor je.
  12. Wij, zeg maor: Ikzölf, Paulus, hef tot twie keer toe naor je toe wild, maor de saotan hef oes de voet dwars zet.
  13. Waant wel aans as ij zint oeze hoop of bliedschup of erekraans, as wij veur oeze Heer Jezus staot as Hij komp.
  14. Ja, oeze eer en bliedschup, dat zint ij!

 

Tessalonicenzen 3

1.Vanwiege dat wij het niet langer harden kunden hebt wij besleuten um allennig in Athene achter te blieven.

  1. En wij hebt oeze broeder Timoteüs stuurd, God zien metarbeider veur Christus zien Bliede Tieding; um je stark en zunder benauwdheid in je geleuf te holden,
  2. dat gieniene oet het stuur braacht worden zul deur de temptaotsies. IJ weet ja dat oes dat te waachten stiet.
  3. Doe wij bij je waren, doe hebt wij je ja al zegd dat wij tempteerd worden zulden –dat wiet ij nog wal- en zo is het ok oetkommen.

5 Umdat ik het niet langer harden kun, heb ik zodoende hum der op ofstuurd, um wissigheid te kriegen angaonde je geleuf: De inschuunders zult je wal ies verleid hebben kund. Dan was oeze muite ja veur niks west.

  1. Maor nou is Timoteüs zoneis van je weerkommen naor oes. Hij hef goeie tieding braacht angaonde je geleuf en liefde en dat ij oes aalgedurig op een besten in gedaachten holdt; en dat ij longert um oes –krek as wij je- weer ies te zien.
  2. Zodoende, broeders, hebt wij dan ok bij alles wat as wij te verdouwen en verduren hebt, treust vanwiege het geleuf wat as ij hebt.
  3. As ij staonde zint in de Heer dan komt wij ja weer op de kloeten.
  4. Hoe kunt wij God zat genog daank brengen veur je: Veur alle bliedschup die ij oes bezörgt veur oeze God zien anzicht?
  5. Dag en naacht bidt wij unstumig dat wij je nog ies een keer zien mugt, um je toe te langen wat as der nog an je geleuf tekört komp.
  6. Meuge oeze God en Vaoder en oeze Heer Jezus het pad slicht maken um gauw bij je te kommen.
  7. En meuge de Heer je wossen laoten in liefde tegen ‘nkander en tegen iederiene—geliek as ok wij dat vuult tegen je.
  8. Dat maakt je haarten stark en zodoende zunder mankeren in geheiligd wezen veur oeze God en Vaoder zien anzicht, as oeze Heer Jezus komp met aal dennend wel as geheiligd zint.I

 

Tessalonicenzen 4

1.Wat as het aandere anbelangt, broeders, vraogt en vermaont wij je naomens de Heer Jezus, dat ij, nog meer as nou al, doende zint met een wieze van leven die God geern hef.

  1. Ok ij hebt ja wiet van de veurschriften die wij je naomens de Heer Jezus geven hebt.
  2. God wil ja dit: Je heiliging; dat ij niet doet an hoerenloperij;
  3. dat ij allemaol je iegen vrouw an je bindt in heiligheid en eerdaodigheid:
  4. Niet met begeerlijke andrift, geliek bij de heidenen, die van God gien wiet hebt.
  5. In dieze dinger möt men zuk in de leide holden en zien broeder niet tekört doen. De Heer nemp ja wraok veur dit alles: Dat hebt wij je èertiedings ok anzegd en van haarten betuugd.
  6. God hef oes ja niet roepen um geiligheid, maor um heiligheid te bedrieven.
  7. Zodoende dus: Wel as dit niet in tel hef, zonnende hef niet allennig een mensk, maor ok God niet in tel. Die gef je ja zien Heilige Giest.
  8. Over het ophebben met je broeders huuf ik je niet te schrieven: Van God zölf hebt ij ja leerd um wies met ‘nkander te wezen.
  9. Iedere broeder in gaans Macedonië hef dat ja undervunden. Maor, broeders, wij zegt je wal an um hier nog veul meer an te doen.
  10. Wees der groots op um in het leven traankiel te doen wat as ij te doen hebt en –geliek as wij je verörderd hebt- het wark an te pakken.
  11. Dan kunt ij geliek het heurt umgaon met dennend wel as der boeten staot—en ij hebt veur gieniene de haand op te holden.
  12. Broeders, wij wilt je niet boeten de kuunde holden angaonde dennend wel as oet de tied kommen zint. IJ mugt der niet over inzitten geliek die aandern wel as gien hoop meer hebt.
  13. Waant as wij geleuft dat Jezus Christus störven en oet de dood opstaon is, dan zal God op dezölfde wieze dennend wel as oet de tied kommen zint weer levendig met Hum weerumbrengen.
  14. Waant dit zegt wij je an, met een woord van de Heer: Wij, wel as nog in leven zint en achterblieft totdat de Heer komp, wij zult bepaold niet veur dennend angaon wel as oet de tied kommen zint.
  15. Op een wenk zal de Heer ja zölf, as de eertsengel röp en bij het geluud van de bazuun, van de hiemel of umdeel kommen. En wel as in Christus störven zint die zult het eerst weer opstaon.
  16. Dan zult wij, naobestaonden, te hoop met heur in een oogwenk vortvaagd worden, de locht in, de Heer in de muut. En zo zult wij aaltieding bij de Heer wezen.
  17. Geef daorum ‘nkander starkte met dizze woorden.

 

Tessalonicenzen 5

1.Maor, broeders, het is niet neudig um je te schrieven over tied of uur.

  1. IJ wiet ja zölf op een besten dat de Heer zien dag komp as een dief in de naacht.
  2. Under bedrieven dat zie zegt: “Het is allemaol pais en vriede”, dan komp unverdaacht het verdarf op heur deel, geliek de weeën op een vrouw in verwaachting. Zie zult der niet van ofkommen.
  3. Maor, broeders, ij leeft toch niet in het donker. Die Dag kan zodoende niet unverdaacht over je kommen as een dief in de naacht.
  4. IJ zint ja allemaol kinder van het locht; kinder van de dag. Wij heurt niet bij naacht of donkerte.
  5. Laot oes dan ok niet slaopen geliek de aandern, maor wakker wezen en nuchter.
  6. Wel as slap, die slap overnaachts; en wel as zuk bezoept, die bezoept zuk overnaachts.
  7. Maor umdat wij heurt bij de dag, moet wij nuchter blieven, met het harnas van geleuf en liefde en de helm van hoop en zaoligheid, um van het neudige veurzien te wezen.
  8. God hef oes ja niet bestemd veur zien vergrammenis, maor veur het kriegen van zaoligheid, deur oeze Heer Jezus Christus wel as veur oes störven is.
  9. Zodoende kunt wij, nog in de tied of al oet de tied, te hoop leven met Hum.
  10. Blief zodoende ‘nkander treust en opbouw geven geliek ij nou al doet.
  11. Nog een vraog an je, broeders: Hold dennende hoog wel as maank je doende zint um je, in de Heer, leiding te geven en je in het spoor te holden.
  12. Hold heur met liefde meer as gewoon in tel vanwiege heur wark. Blief goed opschieten met ‘nkander.
  13. Dit zegt wij je an, broeders: Wel as oet het stuur zint, breng die terecht; wel as gien raod meer wet, breng die op stee; kom op veur wel as niet stark staot; heb geduld met iederiene.
  14. [Heb der aacht op dat gieniene van je de aander krek zoveul andöt as wat de aander hum andaon hef. Blief aaltiending het goeie naojagen, veur ‘nkander en veur iederiene.
  15. Bliede wezen, aalgedurig.
  16. Bidden, aalgedurig.
  17. Daankbaor wezen, aalgedurig. Dat is ja, in Jezus Christus, angaonde je God zien wil.
  18. De Giest niet in de deufpot doen.
  19. Niet min neerkieken op gaoven van veurzegging.
  20. Alles keuren en het goeie bewaren.
  21. Een hekel hebben an alles soorten van kwaod.
  22. En meuge Hij, de God van de vriede, je hielendal heiligen. Hiel je giest, ziel en lichaom meuge in ieder opzicht zunder mankeren bewaard wezen as oeze Heer Jezus Christus komp.
  23. Wel as je röp, Dennende lat je niet in de stiek: Hij döt wat as Hij zegd hef.
  24. Broeders, bidt veur oes.
  25. Groetenis met de heilige kus an aal de broeders.
  26. Bij de Heer bezweer ik je um dizze brief an alle broeders veur te lezen.
  27. Meuge de genaode van oeze Heer Jezus Christus met je wezen.

Oet: Max Douwes – ’t Neie testament

Op vrijdag 21 mei 2010 is op de Zietak het bronzen börstbeeld van Max Douwes onthuld. Haost iederien kent Max Douwes as Mans Tierelier met zien radiofiguren Ol’ Domnee, Jans Druppien en Klein Rieksie.  Bep Douwes was ien van de anwezigen bij de onthulling van het beeld dat deur Lia Krol maakt is. Dankzij inzamelingsacties under leiding van de historische veriening Carspel Oderen en Dorpsbelang Klijndijk is Max Douwes toen terugkommen op de Zietak. Harm Dijkstra schreef speciaal veur de gelegenheid een lied; dit lied vertelt hiel veul over Mans Tierelier en zal benaom veur de lu die doedertied an de radio vastklunken zaten veul herkenning oproepen. Daorum plaots we het hier toch in de rubriek ‘Een keur oet het wark van Max Douwes’.

 ‘t Was drok kös bij Jans Druppie , het was kold en toestig weer.

De roeties waren beslagen en het gung er slim um hèèr.

O’l domnee was er, Meindert Pakdraod,  Aorend en Zwiene Geert,

En oeteraord Klein Rieksie, op zien sokkies bij de heerd.

Klein Rieksien klum op taofel en hie kreide deur de zaol:

“Attentie darpsgenoten, jao, attentie allemaol !

Hol allemaol je snater, ok daor achter in de rij,

Ter ere van oes schepper, en misschien ok ooit veur mij.

 

`Het zal mij nei doen, zee Jans Druppien, wat ‘e non weer hef.

Ik wed met je zee Zwiene Geert dat hie weer overdréf .

Toen ruup oes kleine Rieksie, striedlustig en zo scharp:

Er möt een standbield kommen, hierzoot midden in oes darp.

Een standbield van oes schepper. En dat zeg ik, zee ‘e doe.

Een standbield op een sokkel, want ik vin: dat komp hum toe.

Toen sprak aol domnee host ontroerd:  Ej hebt misschien geliek,

De Schepper priezen, prima, maar wij bint niet katholiek.

 

Het hiele zaaltien vuul doe zowat over Rieksien hen.

Hie stun er wat beteuterd bij en vuulde zuk allen.

Of Rieksien dan nooit heur haar van de bieldenstörm en zo.

Doe sprung ‘e weer op taofel en nog ienmaol ruup ‘e:”Ho!

Het giet mij niet um Jezus of um oeze lieve Heer,

Het giet mij um de man die oes bedacht hef dizze keer.

Wij moet nog maar ies kieken waor of’t staon möt, daor of hier,

ik vin, d’r möt een standbield kommen   veur Mans Tierelier!”

 

“En wel möt dat betalen?”, bulkde Geert met’n rooie kop .

“Wij middenstanders dreit er vast en zeker weer veur op.”

“Of moew weer collecteren ?”,    vruug Fennao van Harm Jan.

“Nee nee”, ruup Rieks, “een fondsien. Wat dachten ej daor dan van ?”

” ‘k Haar dacht: Een standbieldfondsien. Veur bielden in’t algemien.

Mans Tierelier as eerste, en misschien ooit nog ies ien.

Men zal mij dankbaor wezen, en ik hoop”, sprak Rieks ontdaon,

“dat ik nog ies als standbield naost Mans Tierelier mag staon!”

 

O’l domnee kwam in’t ende. Klein Rieksie haar’t wal dacht.

“Mans Tierelier”, zo sprak ‘e,  “is ok deur ien bedacht.

Want Mans hef ok een schepper”, zo gung ‘e nog even deur.

“Natuurlijk”, sneerde Rieksien, “daor zin ej domnee veur.”

“Nee nee,” zo lachde domnee, “zun fondsien liekt mij goed.

Max Douwes of Mans Tierelier, het mak ok weinig oet.

Dan moew maar zien hoe of het in de toekomst nog zal gaon.”

Een bield van mij dacht domnee, zul misschien ok niet misstaon….

 

Het fondsien is er kommen, Klein Rieksien kreeg zien zin.

Nao twie koejakkies stemde ok o’l domnee er met in.

En nao acht borrels kreeg zölfs Zwiene Geert nog een idee:

“Een standbield van Jans Druppien”, hik d’e, “hierzoot in’t café! ”

Het was een mooie aovond west, zie hadden geweldig lacht.

Men nevelde op hoes an,  deur’t duuster van de nacht.

Mans Tierelier met dweellocht muuk oes daor getuge van,

zo on-naovolgbaor mooi as dat allen Max Douwes kan !

(Tekst en meziek: Harm Dijkstra)