Geschiedenis van het Drents

Daorveur gaow weerum naor umdebij 500 nao Christus. In die tied begunde de ontwikkeling van het Old-Saksisch, vanoet het West-Germaans. Rond 800 n.Chr. weur in Noord-Duutsland tot an de Elbe en in Noord-Nederland boven de Iessel (met oetzundering van dielen van Friesland en Grunning) die veurloper van het Nedersaksisch spreuken. Dit was miest een spreektaol, veul schrieverij was der nog niet in aandere talen as het Latijn. Ok dat veraanderde: tussen 1100 en 1600 preuten ze hier het Mittelniederdeutsch, de belangriekste taol veur het Hanzeverbond. In 1654 weur de taol veur het eerst  Nedersaksisch nuumd. Het schrieven in de eigen taal, boeten Latijn, weur aal gewoner.

Het Nedersaksisch is de oorsprong van het Drents. Drents is een underdeel van het Nedersaksisch en kent een eigen oetspraak, woordenschat en grammatica. Dizze kenmarken maakt het taolkundig bekeken tot een echte taol. In 1996 kwam daor de politieke erkenning bij in de vörm van de Europese erkenning under diel II van het Europees Handvest veur Minderheidstaolen en Taolen van Minderheden. Op 10 oktober 2018 weur de erkenning nog een beetie verstarkt met een convenant, waor nog een keer deur de overheden dudelijk oetspreuken is dat wij met mekaar het Nedersaksisch as taol bewaren en beholden moet en dat dit niet vanzölf giet. Daor mot actief an warkt worden en daorveur mot de taol in gebroek blieven.